De Schok
Mijn eerste blog is gelijk een flinke binnenkomer. Voor de mensen die mij op Social media volgen weten dat mijn vader recent en zeer onverwachts is overleden. Het confronteerde mij met de kwetsbaarheid van het leven en het rauwe pijn en verdriet dat dit met zich meebrengt. Het voelt nog heel onwerkelijk en onbegrijpbaar dat iemand zo uit je leven kan vallen zonder waarschuwing. Mijn hart is gebroken om dit zware verlies en mede daarom heb ik ook even besloten geen lichtwerk meer te doen tot ik weer ruimte daarvoor voel.
Terug naar het huidige leven
Ik merk dat ik het heel lastig vind om de draad weer op te pakken van het dagelijks leven. Je bent nog aan het rouwen en je ziet en voelt dat mensen om je heen verder gaan en het leven doorgaat hoe hard het ook voelt. Je wereld staat nog steeds stil en op zijn kop maar het leven dendert aan je voorbij. Een race die heel oneerlijk en overweldigend voelt omdat je snakt naar adem maar die niet lijkt te krijgen. Concentreren op dingen voelt als te veel en ergens wil ik mij verstoppen voor de wereld en alleen zijn met de emoties. Maar als mens heb je verantwoordelijkheden en probeer ik die dragen en een balans te vinden tussen dit alles .
Rouw is onuitgedrukte liefde zag ik in een video laatst . Het plotseling verlies van iets of iemand terwijl de liefde nog aanwezig is en je nog zoveel wou zeggen of doen met diegene . Het is een mooie kijk en geeft troost en steun in deze moeilijke tijden. Het bijzondere is dat ik contact heb gehad met mijn overleden vader en hij hele liefdevolle boodschappen had en we veel dingen hebben kunnen uitpraten onderling over zijn dood en hoe het nu met hem gaat.
Momenteel gebeurt er veel ook naast de dood van mijn vader en heb ik meer tijd nodig om mijzelf weer op de rit te krijgen . Tot snel lieve zielen !
The Wounded Healer 